Belladonna in de Homeopathie

In 1799 voerde Samuel Hahnemann een gedetailleerd onderzoek uit naar de plant Belladonna. Hij merkte op dat de symptomen van een Belladonna-vergiftiging opmerkelijke overeenkomsten vertoonden met de symptomen van roodvonk. Voor een uitgebreidere beschrijving kunt u hier verder lezen. Let op: even naar beneden scrollen is nodig om de relevante informatie te vinden.

 

Om de uiterst giftige eigenschappen van de Belladonna op een veilige wijze te benutten, zonder risico’s op vergiftiging of bijwerkingen, ontwikkelde Hahnemann een innovatieve methode van verdunnen en schudden, bekend als het proces van potentiëren. Een voorbeeld van een dergelijk middel is het homeopathische preparaat Belladonna.

 

De plant Belladonna is van nature uiterst giftig, met name de wortels bevatten een hoge concentratie aan giftige stoffen. Om deze reden worden de wortels doorgaans niet verwerkt in medicijnen. De bladeren, die minder toxisch zijn, worden daarentegen wel toegepast in de homeopathie, zodat een veilige toepassing van Belladonna gewaarborgd kan worden. Het is echter belangrijk te benadrukken dat dit niet geldt voor gebruik binnen de kruidengeneeskunde, waar extra voorzichtigheid geboden is. Indien u meer wilt weten over het medicinaal gebruik van Belladonna, kunt u hier klikken.